استاد سیّد مجتبی حسینی / 19 آبان 1398
برخی برای منع استصحاب ادّعا می کردند عصیر عنبی با عصیر زبیبی فرق دارد. حتّی طبق این فرض نیز اگر عصیر زبیبی قلیان کند و ثلثینش برود و مسکر شود فرق مذکور دیگر مورد اعتنا نخواهد بود زیرا دلیلی اقوی وجود دارد و قطعاً متعلّق حرمت است.
مسکریّت حتّی اگر برای بعض از افراد رخ دهد بر معنون خود صدق خواهد کرد. همچنین میزان آن برای تحقّق اسکار نیز موضوعیّت ندارد و با هر مقداری اگر موجب سکر شود مسکر و حرام خواهد بود.
اگر قلیان به نفسه نبود و بالنّار بود با توجّه به این که در برخی مراحل اوّلیّه ذهاب ثلثین نیست و در مراتب بعدی هست باز هم منشأ حرمت خواهد بود.
این بحث حرمت عصیر زبیبی بود امّا مورد بحث نجاست آن باید گفت نجاست دائر مدار مسکریّت است.
